Şeker Gibi Bir Yıl Olsun

Zencefilli kurabiye evini yaparken, dedim ki; inşaatçı olmazmış benden.

Duvarları birleştiriyorum, dağılıyor, birleştiriyorum dağılıyor.

Sonradan anladım ki yapıştırma kremasını azıcık bekletmek gerekliymiş.

Neyse ki bir kaç denemeden sonra birleştirdim.

Gerisi civciklerime aitti, onlar süslediler, istedikleri gibi , hayal ettikleri gibi...

Sessizce izledim, sessizce öptüm onları.

Hayal ettiğimiz gibi bir yeni yıl olsun istiyorum.

Bol sağlıklı, 

bol gülücüklü,

bol mutluluklu.

Kurabiye Kokusu Geliyor Burnuma

-Anneciğim bana kurabiye yapar mısın?

-yütfenn, yütfenn , yütfenn

şeklinde bir isteme şekli olunca dayanamam tabi.

Her anne gibi kalbim erir, yerinden çıkar.

Hemen dalarım mutfağa, bazen onlarlar la, bazen tek başıma.

Genellikle mutfakta beraberce yaparız kekimizi, kurabiyemizi.

Kurabiye yapıyorsak, o minik ellerle yuvarlarız kurabiye hamurumuzu.

Kek yapıyorsak sabırsızlıkla bekleriz kek hamurunun pişirme kalıbına boşaltılmasını.

Kafa kafaya verip, yalamaya başlarız dibini karıştırma kabının. Ayy dur ben az aldım sen çok aldın derken dibi görünür kabın.

Çocukken ben de öyleydim, kek hamuru, muhallebi, sütlaç tencerenin dibini yalamaya bayılırdım hele ki azıcık da o dibi tutmuş ise.

Hamur yalama faslı bitince, kedi gibi tüneriz fırının önüne.

-anne pişti mi?,

- anne bak mımmmmm burnuma kokusu gelmeye başladı

diye bin bir dönerler kedi gibi fırının önünde.

sanırım yaklaşık 50 kere filan az kaldı, birazdan pişecek diye yanıtlamışımdır her defasında sorularını.

Piştiği an da değmeyin keyfimize, sıcacık kurabiyeler, yanında sütle nasılda güzel gider.

Azıcık ta,  tabaklarını bardaklarını  süslediniz mi, yüzlerinde ki gülücük herşeye bedel.

Eğer sizde yapmak isterseniz bu kurabiyelerden.

Zamanım var diyenlerdenseniz buyrun bu tarife.

Zamanım yok hızlıca yapmalıyım diyorsanız kesinlikle size bunu %100 tavsiye ederim.

Güzel bir hafta olması dileğiyle.

Sevgiler.

Kağıt ve renk seven yanaşsın

Oldum olası kırtasiye ve kitapçıları severim.
Şekerci dükkanına düşmüş bir çocuk gibi sevinçli olurum.
Gözlerimi raflardaki, renkli renkli kitaplardan, defterlerden, kalemlerden, kağıtlardan alamam.
Severim o kağıt kokusunu. Çekerim içime doya doya.
O koku alır götürür beni çocukluğuma.
Kitaplarıma ,defterlerime.


Kırtasiye/kitapçı dükkanında ki herşeyi ama herşeyi almak isterim.
Boya kalemlerinden tutun da,  renkli renkli şeker gibi kalem açacaklara kadar.
Evet evet çok ciddiyim , koca kadınsın bu olur mu? demeyin, harbiden öyle.



Şimdi ise civcikklerimle bakıyorum, kitapçı ve kırtasiyelere.
Bayılıyorum onlarla bakmaya.
Özellikle civcikkızımla beraber almak istiyoruz tüm renkli mini mini defterleri ve boya kalemlerini.



Şimdi de civciklerime sürekli kağıt üzerine aktiviteler yapıyoruz, boyuyor, kesiyor, yapıştırıyor, süslüyoruz.
O kadar çok kağıttan ev yaptık ki artık küçük bir şehrimiz var bizim, inşaatçılara rakip.
Fotoğrafladıklarıma gelince, onlar küçük bayraklar, yapması kolay, aklınıza gelen yer yerde kullanabilirsiniz.
Sevgilerle.
Özlemişim bloğumu yaw.

Zamanlarım

Koşuşturmalardan arta kalan zamanlarım.

Ve bunların hepsini ayrı ayrı post yapma isteğim.

Annem Duymasın!

Bundan 3 yıl  kadar önce  bebeklerime doğal yoğurdu yedirmek için kendim evde yapmaya başladım.
Yapımını annemden telefonla öğrendim, onca sene yanındayken yaparken görürdüm ama hiç elimi sürmezdim. Tariflerde anneme başvururum genelde. Annem yılların alışkanlığıyla
herşeyi ölçek ölçek değil göz kararı koyar.
Ve aldığım her tarifi deneme yanılma yöntemiyle 2 sonuç sonrası ancak yakalayabilirim :)

Telefonda tarif alırken genelde annemle şu şekilde dialoglarımız olur.

annem: -koy işte ,
ben: -iyide anne ne kadar 1 bardak mı?
annem: yok canım tahta kaşıkla işte.
ben: kaç kaşık anne?
annem: -göz kararı koy işte.
ben: -kaç litreye kaç kaşık anne?
annem: -tencerenin büyüklüğüne göre ayarla işte
ben:  -peki anne

En çokda peynir yapışını severdim.
Yaptığı peynirlerin bez torbasından suyunun pıt pıt diye aşağıdaki çingile süzülmesini izlerken,
bir gün sonra annemin şahane peynirlerini karpuzla beraber indirirdim mideye.

Geçtiğimiz haftalarda FM'in davet ettiği etkinlikte anneler günü hediyesi olarak Tefal yoğurtçum makinası ve Moova süt hediye edildi.
Şimdiye kadar kendim yapıyorum ya yoğurdu, makinaya hiç gereksinim duymuyordum.
Ama yaptıkları meyvalı yoğurtları tadıncada denemeliyim dedim.
Ve evde ilk denemeyi yaptım, sonuç mu?
Ve sonuç beklediğimden çok daha iyi çıktı.
Bu arada bir ilki daha denemiş oldum, daha önce hiç kutu sütten yoğurt yapmamıştım, Moova nın tam yağlı sütündeki yağ oranından dolayı Tefal Moova sütü öneriyordu.



Ve ilk denemede sonuç başarılı.Makinada gerçekten kolaylıkmış, kıvamı tuttu tumadı derdi yok.istersen süzme yoğurtta yapabiliyorsun.Kıvam da her seferinde tam istenen düzeyde oluyor.
Eee pek kolaymış canım :)